Khao Phra Thaeo National Park

Het National Park van Wu Pai is een prachtig park met een landschap. Dit is een nationaal park in het zuiden van Thailand met een landschapslandschap, een stuk gras en een rij van rijstbomen, en veel buffels en olifanten, waar vrij gras eten is een zeer mooi landschap.

Het National Park is nog steeds een groot gebied, hoofdzakelijk tropische planten, hier dicht bij de Indische Oceaan, water en water, planten groeien heel goed, en kleine shirts. Er is tijd om te kijken naar de zeelandschap en het strand als je kunt komen om je smaak te veranderen.

Het voelt goed hier in het algemeen, het voelt veel beter dan het nationale park van Xiaoyang Beach. Behalve de groene toeristenboom, er zijn ook wat kruiden, leuke, natuurlijke schoonheid, nog steeds leuker.

Het ministerie van Natuur en Milieu (Ts.) ging verder met de voorbereiding van de presentatie van het gebied. "Khao Phra Taeo Non-Hunting Area, Phuket Province" als biosfeerreserve. Ga verder naar Doi Luang Chiang Dao, Chiang Mai Province, die onder de UNESCO-bevoegdheid valt.

Het park is erg koud. We pakken de bus. De Tai-tai-uitspraak is bijna hetzelfde als de Chinees. Zeg tegen de bestuurder dat hij naar Cappah zou komen. Zelfs de bestuurder is niet bekend met de weg. De hele weg is gevraagd. Het is niet ver van de rijden van de rijdendheid. Ongeveer een half uur tot 40 minuten rijden. We zijn er meer dan zeven uur 's ochtends. Het personeel is nog niet aan het werk. Bij het uitgaan van het hotel kregen we 200 dollar per persoon. De auto kan niet naar de deur van het park gaan, maar moet zelf gaan. Het was heel origineel stil. Ik ben niet drie minuten lang naar de weg gegaan. Er was geen weg naar een wand. We voelden ons niet zo kort. Toen vonden we een bergweg aan de linkerkant van de weg. Er was een routekaart bij de ingang van de weg, genaamd natuurtrail, Kijk naar de afbeelding is rond. We kunnen de weg langs en terug gaan. We proberen erin te komen. De weg is zeer dun, alleen een persoon door, kan niet parallel rijden, het is de hele aarde weg, een stukje te gaan zal de richting van de vingers hebben, misschien langdurig vernietigd, veel wegenkaarten vallen op de grond, geen enkele persoon, Als ik op een voet ben, voelde ik dat ik veel kruisnetjes had. Ik had nog wat haar in mijn hart. Ik ging de weg niet meer. Er zal een kleine rivier zijn. Ik zie de kruising na de kleine rivier. Ik heb het gevoel dat ik de hele weg naar beneden heb gegooid. Ik heb de lange rivier gebroken en de grote bomen die vallen, moeten blijven op de weg. Ik moet gaan. Hoewel deze niet moeilijk te behandelen zijn, Maar in een leeg droom, moet er een zeer sterke psychologische kwaliteit zijn om de volledige weg te gaan. We willen vaak terug naar de oorspronkelijke weg, maar uiteindelijk blijven we uit. Als we naar twee derde gaan, zal er een scheiding zijn. De linkerkant is de jungle, de rechterkant is de weg naar beneden, er is een teken, Als we naar Berlijn schrijven, moeten we een professionele gids hebben om te komen. We lopen de weg naar de heuvel naar rechts, maar er zijn geen kaarten, of de berg is bezorgd, ongeveer een kilometer, maar het blijkt dat het goed is, de weg is altijd door de ingang van het park gegaan. Als het park een natuurtrail wandelt, kan het ongeveer een uur vollopen. Als we de reis plannen, starten vanuit Qing Dong plus de reis terug, dan is het drie uur genoeg.

Het is een goede plek om te ontspannen. Koud, schaduwig weer De personeel zorgt er goed voor, mooie waterval.

Ga van Ton Saï waterval naar Bang Pae watervalHet is niet makkelijk om de weg te vinden op elk punt een boom de weg te blokkeren, maar je bent echt in een tropisch bos. GPS en een app met de kaart van de weg is verplicht ( Open Street Map ). De volgende plezier in de natuur. Wonderlijk. Vanuit de Ton Sai Waterfall, is de weg gemakkelijk te vinden tot de waterfall. Last punt: moet er wat ervaring in de track hebben.