Garrafon Park - MX
Garrafon Natural Reef Park
(4) Ik heb nagedacht over de manier waarop de betrekkingen tussen de Caribische Zee en het eiland van vrouwen kunnen worden verbroken, omdat het Caribisch gebied een moeder is en een van haar vele kinderen is; Maar het Caribisch gebied was een grote man die zich soms warm en wreed voelde, en het eiland van vrouwen was een vrouw die hij stil en zacht wachtte en mooi was. De Spanjaarden zijn bijvoorbeeld teruggekomen, hoewel de legendarische kapitein vastbesloten is om de mooie en ijsvrije godin op het eiland te laten sterven, maar de liefde van de sterfgevallen. Onze talloze toeristen zijn gewoon een keer gegaan, een keer uitzoeken of genieten van een wandeling en niet eens een beetje een liefde achterlaten; En als een vrouweneiland als een vrouw op de plaats van herkomst stond, ongeacht de wind en de regen, ongeacht de zon, de tijd vloeit tot het einde; en alleen de vochtige wolken van de zee, de vlokken van de handen, rondom haar, en haar aan het einde van de levensduur. In feite, de godin hield haar arm open, en jij kwam naar jou, en ze kwam altijd met een stilte. Als God oud is en de liefde is, dan is het de haven. Weet je nog dat er eind vorige eeuw een vrouw die een kruipende meid had gehad, lachte met een lach in een mond van een kruipende mond: "Ik ben net als een schip over de oceaan, ik ben al moe om een eigen haven te vinden... Ik was zo druk met het woord "haven", maar ik was bijna in de val gekomen. Maar de haven die zich voordoet, blijft uiteindelijk in het hart. Als hij de zon onder de prachtige haven ziet, zwemt hij met de laatste rode kruis. Vroeger schreef ik een bericht op mijn post-universitair diploma: "Ik ben al jaren samen met jou, en toen ben ik aan de andere kant gegaan en je werd mijn romantische romantiek, de regen wandelen in de ochtend, en de blauwe vogels, die niet met elkaar in overeenstemming zijn, en jij, Ik kan me niet herinneren hoeveel talen die achterblijven op de zeebodem, en hoeveel jaren later, ik kan niet meer aan je mond houden, mijn zoon, wanneer je weer leven, wanneer je wilt ontstemmen, mijn hart verlichten.
More
Aanbevolen in de buurt van Garrafon Park - MX
Garrafon Park - MX Reviews: Insider Insights and Visitor Experiences
Sommige beoordelingen kunnen zijn vertaald door Google TranslateAanvullende informatie
Beschikbare voorzieningen
Bezienswaardigheden in de buurt
Popular Types of Attractions in Isla Mujeres
Recommended Attractions at Popular Destinations
Neem contact met ons op
Exploitant van de site: Trip.com Travel Singapore Pte. Ltd.
(4) Ik heb nagedacht over de manier waarop de betrekkingen tussen de Caribische Zee en het eiland van vrouwen kunnen worden verbroken, omdat het Caribisch gebied een moeder is en een van haar vele kinderen is; Maar het Caribisch gebied was een grote man die zich soms warm en wreed voelde, en het eiland van vrouwen was een vrouw die hij stil en zacht wachtte en mooi was. De Spanjaarden zijn bijvoorbeeld teruggekomen, hoewel de legendarische kapitein vastbesloten is om de mooie en ijsvrije godin op het eiland te laten sterven, maar de liefde van de sterfgevallen. Onze talloze toeristen zijn gewoon een keer gegaan, een keer uitzoeken of genieten van een wandeling en niet eens een beetje een liefde achterlaten; En als een vrouweneiland als een vrouw op de plaats van herkomst stond, ongeacht de wind en de regen, ongeacht de zon, de tijd vloeit tot het einde; en alleen de vochtige wolken van de zee, de vlokken van de handen, rondom haar, en haar aan het einde van de levensduur. In feite, de godin hield haar arm open, en jij kwam naar jou, en ze kwam altijd met een stilte. Als God oud is en de liefde is, dan is het de haven. Weet je nog dat er eind vorige eeuw een vrouw die een kruipende meid had gehad, lachte met een lach in een mond van een kruipende mond: "Ik ben net als een schip over de oceaan, ik ben al moe om een eigen haven te vinden... Ik was zo druk met het woord "haven", maar ik was bijna in de val gekomen. Maar de haven die zich voordoet, blijft uiteindelijk in het hart. Als hij de zon onder de prachtige haven ziet, zwemt hij met de laatste rode kruis. Vroeger schreef ik een bericht op mijn post-universitair diploma: "Ik ben al jaren samen met jou, en toen ben ik aan de andere kant gegaan en je werd mijn romantische romantiek, de regen wandelen in de ochtend, en de blauwe vogels, die niet met elkaar in overeenstemming zijn, en jij, Ik kan me niet herinneren hoeveel talen die achterblijven op de zeebodem, en hoeveel jaren later, ik kan niet meer aan je mond houden, mijn zoon, wanneer je weer leven, wanneer je wilt ontstemmen, mijn hart verlichten.