Moerdaoga National Forest Park

Erg leuke reis, de kleine trein van Mordown is geweldig. De hele weg is verpletterd en ik kan ook de relevante attracties horen introduceren ～ Het midden van de site is in het geheel vier stations, maar de nadeel is dat de site zeer kort verblijf heeft en niet snel om te spelen moet terugkomen! Als je je meer persoonlijke punten aanpassen, is het goed.

Ik ben begin september geweest, de bladeren waren half geel, erg leuk ~ rijden, links is een kleine treinbezoek, rechts is een auto naar binnen en naar buiten, de landschappen aan beide zijden zijn over het algemeen gelijk, maar het is een ijsbedekt bos met een mooi landschap.

Het landschap is echt mooi, maar als je in september gaat, moet je erop wijzen dat de kleine bostrein niet meer 20 minuten per dag is. In feite is het meer dan 10 uur per dag. Om 1:30 uur per dag. Hoeveel toeristen om te zien om te beslissen of ze gaan. Als de tijd snel is, doe dan geen kleine trein. Speel direct zelf. En het is een eenlijnige lijn die uit de Witte Weg moet worden uitgevoerd.

E-tickets moeten in het verkoopcentrum worden vervangen door papier. Het netwerksignaal in de bergen is zwak, de e-tickets zijn moeilijk te vertonen en het is beter om de afbeelding van de kaarten te bewaren. De oude tickets zijn ook vooraf geverifieerd. De controle van de tickets is alleen papierbewijs. Dit is zeer onmenselijk, omdat de tickets twee keer worden vervangen, er is ongeveer 1 km van de eenmalige route, gelukkig met het besturen van de auto. De landschapszone is groot, het rijden van de auto is veilig. Een paar bezienswaardigheden zijn goed, een wandeling in het bosgebied, de lucht is zeer schoon. Er is een kleine rode trein, er is een foto.

Een fabuleuze bostrein is het waard om te ervaren.

Op 26 september, vroeg van Salway naar het Moordoğan National Forest Park. De kleur is bleek, van het gras naar Daxingan, de weg aan beide zijden is een witte walvisboom en langzaam tot een verlaten blad. Geel, mooi en fascinant. Ik wist eerder slechts een rij zilveren kruiden, een paar bomen waren bruin en levendig. Plotseling zag ik de ogen vol geel, de bergen stonden op het moment, de berg aan de rand van de weg, voelde de wereld geweldig, weet niet hoe het uit te drukken. De auto is in de vlucht, een droomgevoel. Toen ik in het park kwam, ging ik eerst met een kleine trein. Ik zag de foto's al eerder en voelde me interessant. Alleen mensen in de autobus vol, allerlei geluiden, en de mond was verward. De trein stond vier locaties, elke keer op één plek, 10 minuten, allerlei kaarten en spoorstaafjes. Ik weet dat de trein gebruikt wordt om kaarten te spelen, langzaam lopen in het moment van Daxingan, en ik wil het op de hoogte houden. De trein is ongeveer 90 minuten lang geleden en gaat verder naar het eiland Whitehead. Verre, G331 de nationale weg is begonnen te rijden, dus is het niet gemakkelijk om te komen, hoe meer de ruggengraat is, het voelt de wereld het waard. Een weg van het eiland White tot de voltooiing, nieuw gebouwd, meer dan 130 kilometer, is nog niet voltooid, maar je kunt de auto lopen. Om de nieuwe weg naar de voltooiing te halen, kun je enkele honderd kilometer minder lopen. De hele weg is mooi, maar er is geen signaal, de informatie over deze weg is niet veel, en de voltooiing is in ongemak. Toen het telefoonsignaal nieuw kwam, was het een beetje comfortabel. Het was een geluk dat we een paar honderd kilometer minder wandelen en een nieuwe weg voor onszelf beslissend wandelen.

Terug naar het geluk van de kinderjaren.