Gamle Stavanger

De eerste stap van het Noorse toerisme heeft Kopenhagen Fista Wang gekozen, een olie die als hoofdstad wordt geëxploiteerd. De bezoekers komen hier meer omdat de voetsteen en de Wan Yusuf meer zijn. Van de voetsteen terug, wandelen in de kleine stad, rustig en rustig.

Een oliestad, na de bergpijp en de voetsteen te hebben gezien, bereidt zich voor om te gaan boten naar Bergen. Stavanger heeft twee havens, en kan niet verkeerd zitten. Het schip is zeer groot, meer dan tien verdiepingen. Het is in de Wan van Tsjang gereisd. Het landschap langs de weg is erg prachtig.

De vierde grootste stad van Noorwegen, een haven en een oliewinningsstad. We zijn hier van Kopenhagen om te wandelen. De landschappen van de kleine stad zijn ook mooi, de weg met gebroken stenen is net als de Europese steden. De huishoudelijke deuren zijn vol met bloemen.

De vierde grootste stad van Noorwegen, Stavanger (Norwegische olie), gaat van hier naar de Grote Golf van de Grote Grote Oceaan, een van de vier grote oceaanbuiklanden van Noorwegen. Noorwegen noemt de olie als de economische pijler van het land en als de derde grootste olieexporteur ter wereld, dus het duurste land dat in Noord-Europa consumeert. Het is de Wan van Tsjayu, die wordt gevormd door de erosie van het ijs, die een dal vormt van de letters "U" en "V" tussen de vallei en de berg, en de zeewateren die naar deze golfen stromen, maakte de prachtige Jedi uitzicht. Stavanger is een kleine, rustige en schone stad.

Stavanger, oude stad. Witte houten kamers, stenen straatjes, een kleine bloemstukken, een kleine verrassing achter een raam, misschien zo veel ongewild en opvallend denken, is het juist de reden waarom de oude stad zo veel bezoekers verdriet. Deze houten huizen zijn voornamelijk gebouwd aan het einde van de 18e eeuw, begin de 19e eeuw, met 173 sets, voornamelijk als vestigingen van de visserij- en de scheepswerven in Stavanger. In 1975, het Europees Jaar van het erfgoed van de Europese Raad, werd Stavanger met de oude stad Noorland, de oude mijnbouwstad Røros in Sør-Trøndelag, in Noorland, als beschermd en gebruikt. Het herstel behoudt de drie grote voorbeelden van de oorspronkelijke smaak. In tegenstelling tot de meeste oude steden in Europa is het momenteel nog steeds hoofdzakelijk een woonfunctie, dus het is bijzonder rustig, alleen kleine toeristen, geen cafés, geen soortgelijke souvenirwinkels, soms een houten deur openen, en de meester is gekomen met honden. Misschien een beetje warmer, een beetje helderder, bloemen meer bloeiend, de landschappen of meer verbonden. Het muzeum van de kruiden verbergt zich daarin, maar we hebben alleen het uiterlijk weer gezien.