Masai Village

Kenya is ook een platteland, dat hier in vliegtuigen van een warm land komt, alsof het van de warme zomer tot de herfst, een mooi klimaat hier, dat men 'klein Londen' noemt, niet alleen het weer, maar veel gebouwen zijn als de Britse eilanden in Europa. Het is een mooi land, een economisch achtergebleven land, dat de Britse koloniën van de wanhopige beroving ontvoert, het leven van het Keniaanse volk is moeilijk, het volk hier heeft geen huis om te praten en het kan worden bevestigd, Kolonisten hebben geen medelijden en medelijden met zwarten, maar veel zwarte vrienden hebben het probleem niet doorgenomen, hebben een fantasie over oude kapitalistische landen, hebben een gemakkelijke verschijnsel te zien, en hebben een fantasie van politici die in die kapitalistische landen zijn. Het Afrikaanse volk heeft een betere toekomst om een goede dag te hebben en zichzelf te bemoeien met het lijden en de vloed.

Reizigers die van Afrikaanse vijvers (Afrikaanse vijvers, Afrikaanse elefanten, Afrikaanse buffels en zwarte vijvers) houden, gaan vooral naar het nationale park, de voorkeur voor Marimala, en de Marseille Marmala is een groot aantal bezoekers en relatief goedkoop.

Als je de meest moedige marseillemans van Afrika ziet, waarom de menselijke genetische evolutie zich ver boven het verbeelden van een beeld heeft ontwikkeld, waarom het altijd snel Afrikanen zijn, dan kunt je misschien wel wat antwoorden vinden.

Het is hetzelfde gevoel, hetzelfde ervaring.

De Marseilles zijn erg gekenmerkt. Het hele dorp is goed.

De Marseilles zijn een symbool van de oorspronkelijke stammen die op het weideland van Oost-Afrika zijn overgebleven: in Tanzania en Kenia worden runderen gedood. Ze hebben elk jaar een rode, roodkleding, mooie grote oren en halsbanden, met een wortel in hun handen, met een zeer zwarte Afrikaanse kenmerken. Ze zijn niet bereid om zich in de moderne samenleving te integreren, die verbonden is met onbekende weiden, net als die wilde dieren, die een leven lang en gezellig leven hebben gehad, en dat is iets anders in hun oorspronkelijke leven. Dit is alles wat hierboven is beschreven, maar toen we echt kwamen, waren ze nog steeds verrast door hun passie en armoede. De mensen van het dorp kwamen ons tegemoet, en de jongeren sprongen op hun vrolijke dans, en iedereen sprong met zijn eigen kracht, roept en vertelde ons dat dit hun land is en dat zij de eigenaar van het gras zijn. De dorpelingen leidden ons naar de grondhuizen die zij woonden met koeien. De zwarte gaten in het binnenland waren slechts één keer vol met zes mensen. Mensen en dieren wonen samen, en kinderen eten en eten. De grond was een leegte van een kruispunt. Om de wilde dieren te voorkomen dat er geen raam is, is het in de kamer niet erg lekker. Nu leven ze nog steeds met brandhout, en de enige bron van water in het dorp is een verwarmingswater geworden met een witte groene kruis. Ik kan niet geloven dat ze zo'n beetje van een wilde dieren kunnen worden afgeweken. En de kinderen in het dorp, die, omdat we veel voedsel hebben gebracht, in rij rijden om te eten en het voedsel onmiddellijk in de kast te krijgen, zo dringend, om te zien dat het lang niet kan vergeten. Een kind, om een paar suikers te krijgen, was zo goed mogelijk voor me, met haar hond achter me aan, en ze volgde me met haar meest onverdraaglijke lach, dat ik niet kon uitstaan, moest eroderen en nog steeds de zuurheid in mijn hart. Twee uur lang was het einde, en toen ik ze verliet, was het verdrietig in mijn hart. Het was een scherm dat ik nooit vergeten kon.

Het Keniaanse dorp Marseille is een zeer primitief Marseilledorp, dat een heel eenvoudig leven heeft. Maar de mensen hier zijn erg gelukkig en blij. Ze zijn de beste vrienden van de wilde dieren hier. Ze leven vrij, hoe moeilijk, maar zeer gelukkig, iedereen wil niet om te bezoeken en de verschillende levenswaarden van de mensen hier te voelen.