Manaslu

Op 4 oktober vluchten ze van Kunming om acht uur en om 11 uur naar Beijing. Tot nu toe is de reis van Manasru afgesloten. Zhou Jingping zei: "Een man zonder sociale vaardigheden is een gebrek aan vermogen, maar een man zonder eenzaamheid is een gebrek aan ziel." De berg is een sport van eenzaamheid, die zich verontwaardigt in eenzaam wandelen, en zichzelf verdwaalt om zichzelf te zoeken, en dus om zichzelf te ontdekken over bestaan, leven, zelfdenken en ervaring. In een moeilijke wandeling denken we over zichzelf en ontdekken we mij. Voel de natuur groot en leer de liefde; in de lonerij en de liefde, dankbaar; begrijp het belang van het leven tijdens het leven en de dood... En dan terug naar het leven, niet langer in het verleden te bevriezen, de essentie van het leven te erkennen, meer liefde voor het leven en meer verstandigheid van het huidige leven. Het is mijn levens rijkdom door de berg te trekken.

Op 1 oktober was het eigenlijk meer dan 11 uur op de 30e nacht. Tot slot hoorde ik een actie buiten de rug van Zhang Luo wakker worden. Nadat ik opstond, kon ik niets eten en niets eten. Ik heb erover gezworen om een half dag volwassen papieren jasje aan te dragen die de oude rijst gegeven heeft, maar ik voel me goed voor deze dagen en eindelijk besloot ik niet te dragen. Nadat de uitrusting klaar was, ging het op de top bijna twaalf uur officieel. Nadat ik gisteren aankwam op het kamp, zag ik de route naar de top. C4 kamp heeft ongeveer vier grote heuvels verwijderd. In feite ging ik op voordat ik vond dat het een kleine heuvel was, en het was heel moeilijk. En de meeste delen van de weg zijn niet gevlogen, er is een zeker risico. In de afzonderlijke plaatsen is het sneeuw nog diep en loopt het diep in de voeten. Gelukkig is het nachtmerrie, de onwetende is onschuldig. De kruiden op de weg zijn niet onverschillig, plotseling voelt het zich beroerd en het moeilijker om in de onzichtbare te lopen. Het spijt me echt dat ik geen papieren kleedmachine droeg. . ., het is een andere record op een plaats van bijna 8 km van de pijp. . ., het is ook een ander record. De benen zijn als een kruipsel. Als je een paar stappen doet, stop je met het hoogste frequentie van de adem, maar het voelt nog steeds niet op het ritme. Als je op een grote heuvel stapte en dacht dat het op het topje was, vond je dat het topje van de schijn was een valse top, en het voelde zich ineens ineens instorten. De bergtops die de vorige dagen in verschillende hoeken werden gezien, vonden je dat het slechts een valse top was. Als je moe bent om niet te lopen, wordt de hemel geleidelijk licht. Na een kruising en een kleine sneeuwpop, verschijnen enkele grote sneeuwpakjes in het zicht, toen we ongeveer zes uur achtereenvolgens kruipen. Halung vertelde me dat de kleine sneeuwtafel in de verte is op het toppunt van Manaslu, een tsunami van 8163 meter. In feite, volgens de normen die zijn vastgesteld voor de bergstreken, is het zolang het onder deze sneeuwtafel ligt, maar wie zal de kans op deze hogere verdieping opgeven? De weg naar de top is een klein stukje sneeuwsnijden langs de sneeuwberg, hoewel de lijn kort is, maar zeer gevaarlijk, en er is slechts één weg naar de top. De mensen die naar boven en naar beneden lopen, zijn bijna in de rug geplaatst, die de snelle kruising moet voltooien, maar de grappige gevolgen zijn onvoorstelbaar. En de top is klein, alleen voor één tot twee mensen, en de achtereenvolgende bergklimmen kunnen alleen wachten op deze zeer blootgestelde sneeuwberg. Toen we onder de top kwamen, was er maar één Mexicaan en zijn Sharba klaar om te fotograferen, en toen zij neerkwamen, gingen Halung en ik op de berg van de berg met de zorg over. Toen de vlag op de top van de berg open stond in de berg Manasru, wist ik dat mijn 8 km-droom verwezenlijkt was. Sta hier dichterbij de hemel, met een bijzonder rustige innerlijke hart, geniet van deze mooie, geven de meest eerlijke innerlijke vergeving en zegen aan verre familie en vrienden. . .

Op 10 september om 8:10 uur ging hij naar het kamp van Mafeng, langzaam op de bergweg. Met de stijgende tsunami, zijn de uitzichten geleidelijk opengebroken, en sommige bergtoppen die in Samagaun nodig hebben, zijn langzaam veranderd. En nu is het ijs dat uit de heuvels is geleid, met een gezicht van de wolken, en soms een geluid van de kollaps van de wolken.

Op 1 oktober 2015, om 6 uur, in Nepal, toen de laatste kleine sneeuwpop op de top van Manasru stond, wist ik dat zijn achtduizend meter dromen verwezenlijkt waren.