De lichten die de nacht rijden, zijn een oude stad aan de Britse kust, Bette Hebben, een oude stad aan de Britse kust, die niet te verwarmen is. Er is een oude houten wachtkamer, dat wil zeggen de hoofdrolspeler van vandaag, Bette Hebben wachtkamer. De kleine stad is klein, maar er is weinig vriendelijke gastvrijheid. Ik ben ook gelukkig om een plek te vinden om mijn vakantie te genieten. Na het eten van de warme avond die we met de gids hadden afgesproken, liet de gids onszelf verdriet lopen. Ik vond het leuk om een persoon te verdriet te lopen. Ik zag deze hoge, oude ploeg naast de kerk. De rode olie die op het podium valt, de bakteriën die de wind en de regen achterlaten, de mist na de zon, vertelt het verhaal van het strand en hoeveel mensen het de weg naar huis heeft aangeduid. Toen de zon van de grens neerkwam, ging het licht van de wachtbaan op en werd het lichtste vingerafdruklicht in de stad, dat de richting van de nabijgelegen schepen leidde. Ik heb me al een tijdje niet zo ontspannen op de wachttafel. Ik zat al zo lang op de wachttafel. Ik zag de schepen die vaak druk waren, en de mensen die naar huis gingen om te eten. Ik had een ongekende geluk in mijn hart. Ik wilde hier een maand blijven. Voel de stad warm. De warme klauwen wijzen erop dat de stad geen tickets heeft om te reizen. De hele dag zijn alleen twee busjes open vanochtend en vroeg. Vergeet de kust niet nog steeds koud, de jas moet worden meegenomen.
More
De lichten die de nacht rijden, zijn een oude stad aan de Britse kust, Bette Hebben, een oude stad aan de Britse kust, die niet te verwarmen is. Er is een oude houten wachtkamer, dat wil zeggen de hoofdrolspeler van vandaag, Bette Hebben wachtkamer. De kleine stad is klein, maar er is weinig vriendelijke gastvrijheid. Ik ben ook gelukkig om een plek te vinden om mijn vakantie te genieten. Na het eten van de warme avond die we met de gids hadden afgesproken, liet de gids onszelf verdriet lopen. Ik vond het leuk om een persoon te verdriet te lopen. Ik zag deze hoge, oude ploeg naast de kerk. De rode olie die op het podium valt, de bakteriën die de wind en de regen achterlaten, de mist na de zon, vertelt het verhaal van het strand en hoeveel mensen het de weg naar huis heeft aangeduid. Toen de zon van de grens neerkwam, ging het licht van de wachtbaan op en werd het lichtste vingerafdruklicht in de stad, dat de richting van de nabijgelegen schepen leidde. Ik heb me al een tijdje niet zo ontspannen op de wachttafel. Ik zat al zo lang op de wachttafel. Ik zag de schepen die vaak druk waren, en de mensen die naar huis gingen om te eten. Ik had een ongekende geluk in mijn hart. Ik wilde hier een maand blijven. Voel de stad warm. De warme klauwen wijzen erop dat de stad geen tickets heeft om te reizen. De hele dag zijn alleen twee busjes open vanochtend en vroeg. Vergeet de kust niet nog steeds koud, de jas moet worden meegenomen.