Montelbaanstoren

De toren van de bergwater, Montelbaanstoren, een van de monumenten van Amsterdam, is precies een van de monumenten van de oude kanaal, gelegen in de oude kanaal. Dus, met oude, oude bergwater, met het water dat schijnt te zijn gebroken. De toren van de bergwater, in de vorm van een bergwater, is niet de bergwater, de topvorm. Legend was een lamp, niet waar. De legende van een vrouw die wachtte op een reis naar de verre reis, wachtte tientallen jaren op haar eenzaamheid, die na haar dood werd veranderd in een lamp, een watertoren. De legende van haar lichaam, hoe mooi, maar niet waar. De watertoren werd opgericht in 15-16 jaar, als een deel van de muur van Amsterdam, een wachttoren, om de stad en de haven te beschermen; Het bovenste deel van de toren werd in 1606 uitgebreid, met een top van de toren, op 48 meter hoog. In de 17e tot 18e eeuw stuurde de scheepsvloot van de Nederlandse oostelijke India een schip aan de toren. De zeelieden en de familie die zenden, toen ze aan boord waren, waren onverschillig. De toren werd dus aangeduid als een toren. De legende die de naam naast de toren noemde, werd verzameld. Maar we zijn meer bereid om in oude legendes en mythes te geloven, zolang we ons genoegen hebben, zo mooi, zo leuk en zo sterk zijn, en zelfs willen aanbidden. Wij zijn altijd onmiskenbaar zeker van wat wij hebben vastgesteld of van wat wij hebben vastgesteld, maar wij zijn altijd ondenkbaar van wat wij hebben ontkend. Zoals het erfgoed van biogeneenen is het erfgoed fundamenteel en bijna volmaakt; De mutatie is zeldzaam, en het is zeldzaam dat ze succesvol is en erfelijk is. In feite omvat de ontwikkeling van de mens de echte factoren die de menselijke ontwikkeling bevorderen, de strijd en samenwerking tussen de twee delen van de genetische en de mutatie. Anderzijds zijn de trots en de liefde van elkaar ook een grote gedachte. Zoals eerder vermeld, zijn de Oost-India bedrijven in de Westelijke geschiedenis een boek, en in de Oostelijke context een symbolische rol van het colonialisme. Maar de menselijke liefde is hetzelfde. De legende van de toren is in wezen ook terecht. Onze uiteindelijke keuze is ofwel verschillend en vergezeld gaand. Ofwel, behalve het water, of het water. Op de toren lachen altijd die mensen, hoog ... ver weg ...

De tower is een tag in Amsterdam, aan de kant van het Esther-meer. De tower is open, maar we zijn niet naar boven gegaan. Het moet een plek zijn om naar de landschappen rondom de afstand te kijken.

Als je fietsen in de stad Amsterdam door de rivier loopt, kunt je de watertoren zien. De watertoren kan ook worden gezegd dat het een symbolisch gebouw is omgeven. De vorm is bijzonder, maar het is ver weg, de rest is niet duidelijk.

This is a steep tower standing on the canal bank, which has a history of 500 years. Because in ancient times, it was still an entrance to the sea. When the relatives of the farewell crew saw off here, they often wept sadly and reluctantly, so it was named Tear Tower. The reddish-brown brick tower has now become a beautiful landscape on the canal.

De toren is een gebouw in het meer van Esther, een functioneel gebouw zoals de lamp aan de binnenwateren van de toren, die volgens de gids hier eerder een plaats van militair belang heeft.