Gastgebruiker
9 augustus 2023
Ondergedompeld in de natuur, een klein punt in de oceaan waar zelfs de meest piraat zich een Peter Pan zou voelen op het eiland dat bestaat. Hier voel je je als Tom Hanks in de weggegooide film Dinners by the Sea, onder de majestueuze maan die zijn stralen reflecteert op de machtige zee en de avonden omringt die onvergetelijke massages bieden. In Venetiaanse stijl zoals de wonderlijke gondelier Giovanna die, geholpen door de onverschrokken Matteo, een sprookje weet neer te zetten om jaloers op te zijn. Het zijn de echte Malediven, degenen die je de prestaties van mensen in de geschiedenis laten waarderen, degenen die je helpen na te denken over hoe het milieu zelfs in kleine dingen moet worden beschermd. Dit is de reden waarom Nika werd verkozen tot een zachtaardig eiland, vanwege zijn verlangen naar een gezonde moderniteit, het elimineren van het overbodige en het geven van licht aan echt contact, waar Robinson Crusoe naar op zoek was. Moby Dick en Kapitein Achab hebben hun schuilplaats aan de horizon en er is niet veel voor nodig om ze in de verte te zien. Hier begroet iedereen je, hier versta je geen Russisch, maar je spreekt papegaai, en je voelt je levend en lacht, zelfs alleen, maar de mensen van Nika weten dat je niet gek bent, ze weten dat ze in een andere dimensie leven, en lachen met jij, in de magische stilte die zoveel nuances in harmonie heeft. Hier kun je je wens uiten zonder naar de regenboogpot te zoeken. Je vindt hem in elke ruimte, verbeterd door Jacopo, die leiding geeft aan de enthousiaste bemanning van de Maldiviërs, die elke dag de zeilen hijsen om je het gevoel te geven dat je caprio bent op het puntje van de oceaan. Titanisch. Nika is een film zonder einde, er zijn veel verhalen te beleven en je voelt je acteur en regisseur, je voelt je als familie, je voelt je thuis.
Oorspronkelijke tekstVertaling door Google